وداع با پرولتاریا

توضیحات

وداع با پرولتاریا

دیگر امر بر این دایر نیست که بدانیم کجا می‌رویم یا اینکه با قوانین درونی پیشرفت تاریخ همگام شویم. به جایی نمی‌رویم و تاریخ مسیر از‌پیش‌بوده‌ای ندارد. نباید هیچ‌چیز از تاریخ انتظار داشت یا چیزی را فدای آن کرد. دیگر امر بر این دایر نیست که خود را قربانی راهی برین کنیم که بازخرید رنج‌هایمان باشد و بهای فداکاری‌هایمان را با بهره بپردازد. از این پس، برعکس، امر بر این دایر است که ما چه می‌خواهیم   و در جستجوی چه هستیم. منطق سرمایه ما را تا آستانهٔ آزادی هدایت کرده است. اما به‌شرطی می‌توان از این آستانه گذشت که به جای تعقل تولیدی، تعقل دیگری بگذاریم. این کار فقط از خودِ مردمان ساخته است. هیچ‌گاه قلمرو آزادی از فرایندهای مادی نتیجه نمی‌شود: قلمرو آزادی تنها با عمل بنیادی و خلاق آزادی که آزادی را به‌مثابهٔ خودبنیادیِ مطلق در نظر گیرد، و آن را هدف نهایی هر شخص ببیند، مستقر می‌شود.

آندره گُرز (۲۰۰۷ – ۱۹۲۳) فیلسوف اتریشی – فرانسوی و منتقدی بود که در باب «کار» می‌اندیشید و می‌نوشت. او بر مضامینی چون بیگانگیِ اجتماعی، تقسیم‌کارِ منصفانه، و کارِ دستمزدی و رهایی از آن متمرکز بود و جریانی را راهبری می‌کرد که در پیِ تغییرات بنیادین در مناسبات قدرت بود و، به‌جای تکیه بر منطق و ضرورت‌های سرمایه، بر رفع نیازها و ضرورت‌های انسانی تأکید می‌ورزید.

دکتر مصطفی رحیمی (۱۳۸۱-۱۳۰۵) حقوقدان، جامعه‌شناس، نویسنده و مترجمی است که بیش از چهار دهه در جنبش روشنفکری ایران نقشی برجسته و جایگاهی کم‌مانند داشت. ترجمه‌هایش از آثار متفکران فرانسوی زمینه‌ساز آشنایی بیشتر جامعهٔ ایران با مکاتب فکری معاصر و نزاع‌های کلان سیاسی و فکری قرن بیستم شد. تحقیقاتش در تاریخ سیاسی و ادبی ایران ممتاز است. آثاری همچون قانون اساسی ایران و اصول دموکراسی و تراژدی قدرت در شاهنامه از این شمار است. کارنامهٔ سیاسی و فکری‌اش در مطبوعات و دانشگاه نیز گواهی‌ست بر وجدان روشنفکری که در بزنگاه‌های تاریخ جانب آزادی‌خواهی و عدالت‌خواهی را فرونگذاشت.